Een fanfare van groot formaat. Dat mag de conclusie zijn na het lenteconcert van de Koninklijke Fanfare ‘De Ware Broeders en de Jonge Ware Broeders’ in de Sint-Niklaaskerk in Herfelingen. De originaliteit, de virtuositeit en de grote muzikaliteit van zowel de jonge als de minder jonge muzikanten oogstten dan ook grote waardering bij het talrijk opgekomen publiek.

Die vier elementen zijn de vier oerprincipes waaruit alles is opgebouwd. Het gaat om  twee vrouwelijke en twee mannelijke krachten die samen de basis vormen van al wat is. De aarde geeft ons voedsel, het water stilt de dorst, zonder lucht kunnen wij niet lang leven en de zon houdt ons warm”, gaf de presentator duiding bij het opzet van het concert.

Het concert werd geopend door de jongens en de meisjes van de notenleer- en samenspelklassen. De act van de allerkleinsten, fijnzinnig voorzien van een flinke scheut choreografie, dompelde de talrijke aanwezigen meteen in een gemoedelijke sfeer.

Aansluitend en onder de leiding van dirigente Leen Dubois wisten ook de jonge muzikanten moeiteloos hun kunnen naar voor te brengen. Met Party Rock Authem, Colors of the Wind en Smoke on the Water wisten ook zij nu al menigeen te verbazen.

Na een podiumwissel was het dan aan de ‘oudere gevestigde waarden’ om al even geconcentreerd enkele technische en lastige passages onder de leiding van dirigent Jeroen Hofmans te berde te brengen. Na een origineel entree en een klein intermezzo om hoornspeelster Els Vanhoorebeek te feliciteren met haar verjaardag kwam een playlist aan bod waarbij moeilijke passages zeker niet werden uit de weg gegaan. Zo werd het publiek vergast op, steeds de vier concertelementen indachtig, een achttal muzikale topwerken met uitschieters als The Triumphal March van Franco Cesarini, The Orient Express van Philip Sparke en Inferno van Sven Van Calster.

Als bijzondere act kregen de toeschouwers een uiterst origineel muzikaal hoogstandje voorgeschoteld waarbij wind, regen, donder en bliksem zowel visueel als auditief werden aangereikt zonder ook maar gebruik te maken van één enkel muziekinstrument. Kortom een huzarenstukje van de bovenste plank.

Bron: http://www.editiepajot.be/regios/13/articles/31406

Eens te meer was Herfelingen op de been voor het jaarlijks lenteconcert van haar koninklijke fanfare De Ware en Jonge Broeders. Onder de leiding van dirigenten Rudy Sterckx en Jeroen Hofmans mochten meer dan 80 jonge en minder jonge muzikanten de bühne betreden en de toeschouwers trakteren op een muzikaal spektakel dat dit bijzonder feestjaar in het teken stond van 120-60-30. Niet alleen kan de fanfare dit jaar prat gaan op haar 120-jarig bestaan. Het concert werd meteen ook een ode aan saxofonist Ghislain Alaert die er niet alleen 60 jaar lidmaatschap opzitten heeft maar ook 30 jaar voorzitterschap. Het muzikaal gebeuren kreeg dan ook de titel mee van ‘Tribute to a president’ of ‘Ode aan een voorzitter’.

Zo wist presentator Marc Demesmaeker, zelf ooit inwoner van Herne, het talrijk opgekomen publiek mee te geven dat “met haar 120 jaar deze muziekvereniging heel zeker behoort tot het DNA van de gemeente en tevens tot het weefsel van de gemeenschap, gedragen en geschraagd door vele vrijwilligers onder wie sommigen er werkelijk hun lang leven van maken. Zo ook Ghislain”. Ghislain, die als amper 10-jarige bij de fanfare aansloot, is een gevestigde waarde voor zijn muziekvrienden. Zo stond hij mettertijd mee aan de wieg van de geslaagde jeugdwerking. Het is mede dankzij zijn dynamiek en mentorschap dat de bloeiende fanfare thans ook kan stoelen op een volwaardige jonge onderbouw, een wissel op de toekomst van De Ware Broeders.

Tribute to a president werd overigens één groot verzoekprogramma. Zo mocht Ghislain acht stukken kiezen uit het repertorium van het laatste decennium van de fanfare. In die keuze ging de aandacht van Ghislain vooral naar muzikale  hoogstandjes die ofwel gepaard gingen met een zekere uitdaging, ofwel door zijn collega-muzikanten graag gespeeld werden, ofwel zijn persoonlijke voorkeur genoten. Zo was door de jaren heen de koraal The Gift of Music (John Rutter) het stokpaardje van de gelauwerde. Ook Domus (Jan Van der Roost) waarbij de saxofoon, het geliefkoosd instrument van Ghislain, centraal staat, mocht zeker op het lijstje niet ontbreken. Zijn eerste saxofoon kreeg hij overigens van een neef uit Brussel. Het is bij de zoektocht naar een geschikte leraar dat hij op aangeven van zijn vader uiteindelijk terechtkwam bij de toenmalige dirigent Guillaume Heyvaert van de Ware Broeders.

Voor de afsluitende verrassingsact mocht de gevierde samen met zijn vrouw Monique zetelen als VIP-toeschouwer. Niet allen kregen zij een bloempje van alle kleinkinderen aangereikt maar bracht Truus Vanden Broeck, de oudste kleindochter en ook saxofoniste , ook The Young Amadeus in solo naar voor.

Voortaan blijft Ghislain uiteraard nog spelend lid en zelfs actief bestuurslid. Als voorzitter zet hij echter een stap zijwaarts.

Bron: http://www.editiepajot.com/regios/13/articles/24981