Een fanfare van groot formaat. Dat mag de conclusie zijn na het lenteconcert van de Koninklijke Fanfare ‘De Ware Broeders en de Jonge Ware Broeders’ in de Sint-Niklaaskerk in Herfelingen. De originaliteit, de virtuositeit en de grote muzikaliteit van zowel de jonge als de minder jonge muzikanten oogstten dan ook grote waardering bij het talrijk opgekomen publiek.
Hoeft het gezegd? Het werd opnieuw een sprankelend lenteconcert met ‘4 Elements in Concert’ als leidraad. Het geheel stond onder de leiding van de dirigenten Leen Dubois en Jeroen Hofmans. De presentatie dan weer was een kolfje naar de hand van Europees parlementslid Mark Demesmaeker.
Die vier elementen zijn de vier oerprincipes waaruit alles is opgebouwd. Het gaat om twee vrouwelijke en twee mannelijke krachten die samen de basis vormen van al wat is. De aarde geeft ons voedsel, het water stilt de dorst, zonder lucht kunnen wij niet lang leven en de zon houdt ons warm”, gaf de presentator duiding bij het opzet van het concert.
Het concert werd geopend door de jongens en de meisjes van de notenleer- en samenspelklassen. De act van de allerkleinsten, fijnzinnig voorzien van een flinke scheut choreografie, dompelde de talrijke aanwezigen meteen in een gemoedelijke sfeer.
Aansluitend en onder de leiding van dirigente Leen Dubois wisten ook de jonge muzikanten moeiteloos hun kunnen naar voor te brengen. Met Party Rock Authem, Colors of the Wind en Smoke on the Water wisten ook zij nu al menigeen te verbazen.
Na een podiumwissel was het dan aan de ‘oudere gevestigde waarden’ om al even geconcentreerd enkele technische en lastige passages onder de leiding van dirigent Jeroen Hofmans te berde te brengen. Na een origineel entree en een klein intermezzo om hoornspeelster Els Vanhoorebeek te feliciteren met haar verjaardag kwam een playlist aan bod waarbij moeilijke passages zeker niet werden uit de weg gegaan. Zo werd het publiek vergast op, steeds de vier concertelementen indachtig, een achttal muzikale topwerken met uitschieters als The Triumphal March van Franco Cesarini, The Orient Express van Philip Sparke en Inferno van Sven Van Calster.
Als bijzondere act kregen de toeschouwers een uiterst origineel muzikaal hoogstandje voorgeschoteld waarbij wind, regen, donder en bliksem zowel visueel als auditief werden aangereikt zonder ook maar gebruik te maken van één enkel muziekinstrument. Kortom een huzarenstukje van de bovenste plank.
Bron: http://www.editiepajot.be/regios/13/articles/31406
